φάνηκε ανώριμη

Άκουσον, νέε αδελφέ, λόγια εδικά μας·

εσύ 'σαι νέος εύμορφος, ομοιάζεις εκ φρονίμων,

ξανθός, σγουρός, ερωτικός, από καλών γονέων *

Η βασιλοπούλα έβγαλε τα σκουλαρίκια της, δύο μικρές πέρλες, τις έδωσε στην οικονόμο της και τής είπε: Πήγαινε να τίς δώσεις στον φιλοξενούμενό μας και φέρε μου την απάντηση. Όταν αυτή έφερε τις πέρλες στον νέο, αυτός τίς εξέτασε και υπολόγισε τον ακριβή τους όγκο· έπειτα έβαλε δίπλα σ' εκείνες άλλες τρείς όμοιες και τής είπε να τίς δώσει στην κυρά της. Η βασιλοπούλα, βλέποντας τις πέντε πέρλες, τίς ζύγισε. Τίς εξέτασε λεπτομερώς στη ζυγαριά, τίς έσπασε με την ίδια πέτρα που τίς είχε ζυγίσει και τίς έκανε σαν σκόνη.

Έριξε πάνω μία χούφτα ζάχαρη, ανακάτεψε τη ζάχαρη με τις πέρλες και τίς ξανάστειλε στον φιλοξενούμενό της. Αυτός κατάλαβε την πονηριά της. Ζήτησε μια κούπα γάλα από την υπηρέτρια και έριξε μέσα τη σκόνη (ζάχαρη και πέρλες) και τήν έστειλε στην πριγκίπισσα. Αυτή πήρε την κούπα, ήπιε το γάλα και το κατακάθι, που έμεινε, το ζύγισε με το ίδιο βάρος, όπως την πρώτη φορά, και η ζυγαριά δεν έδειξε ούτε δράμι λιγότερο.

Για αυτά τα «τεστ» [ευφυΐας] έδωσε την εξής απάντηση στον πατέρα της:

Με τις πέρλες που έβγαλα από τα αυτιά μου ήθελα να πώ ότι η ζωή είναι, όπως οι πολύτιμες πέτρες, δύο μέρες. Αυτός προσθέτοντας στις δύο, άλλες τρεις, υπονοούσε το εξής: Έστω κι αν ήταν πέντε μέρες, πάντα γρήγορα περνά. Όταν πρόσθεσα τη ζάχαρη στις πέρλες και τα ανακάτεψα, εννοούσα ότι αυτή η ζωή είναι ανακατεμένη με χαρές, όπως οι πέρλες με τη ζάχαρη, και αναρωτιόμουν ποιός θα μπορέσει να διαχωρίσει τα δύο αυτά στοιχεία με μαγείες και αλχημείες. Αυτός που έχυσε γάλα στο μίγμα ήθελε να δείξει ότι η ζάχαρη ανακατεμένη με τις πέρλες διαλύεται σε μια σταγόνα γάλακτος. Εγώ, πίνοντας το γάλα, φάνηκα μπροστά του ανώριμη.

Από το ρομαντικό έπος του Πέρση ποιητή Νιζαμί (1141-1209), Τα εφτά πορτραίτα.

Χρ. Δημητρουλόπουλος, Διήγησις Αλεξάνδρου μετά Σεμίραμης Βασίλισσας Συρίας. Ένα ανέκδοτο πρωτονεοελληνικό ποίημα για τον Μέγα Αλέξανδρο (κριτική έκδοση, με εισαγωγή, σχόλια και λεξιλόγιο, ιδίοις αναλώμ., Αθήνα 1999, σσ. 310-311).

----- 
* Το motto εκ του ιδίου, (σ. 206), Διήγησις Αλεξάνδρου μετά Σεμίραμης Βασίλισσας Συρίας και δη και στίχοι Μ 131-133, εκ του κώδικος νο. 197 της Μονής Βαρλαάμ των Μετεώρων, 17ου αι., όπου ομιλούν οι θυρωροί της βασιλίσσης προς τον Αλέξανδρον.