«Χαίρε, δέσποτα, βασιλεύ Σεμίραμης ωραίας,
χαίρε, αυθέντα φρόνιμε, των Συριανών ο ρήγας,
χαίρε, άρχων πανένδοξε, φρόνιμε των αρχόντων,
χαίρε, καλόν τραντάφυλλον, φυτόν εκ των γονέων,
χαίρε, αυθέντα θαυμαστέ και παραδείσου κάλλος,
χαίρε, η δόξα της αυγής, χαίρε, χαρά της λύπης,
χαίρε, τιμή της αρετής, χαίρε, στέμμα της τύχης,
χαίρε, βασίλισσας ανήρ, ωραίας της κουρτέσας,
άκοσμα της ανατολής και όνομα της δύσης,
χαίρε, Συρίας βασιλεύ και της Περσίας αυθέντα,
εσένα πρέπουν οι χαρές με την κουρτέσαν ταύτην,
θέλομεν γαρ από του νυν να είσαι βασιλεύς μας...» (Μ 758-769)
Χρ. Δημητρουλόπουλος, Διήγησις Αλεξάνδρου μετά Σεμίραμης Βασίλισσας Συρίας. Ένα ανέκδοτο πρωτονεοελληνικό ποίημα για τον Μέγα Αλέξανδρο (κριτική έκδοση, με εισαγωγή, σχόλια και λεξιλόγιο, ιδίοις αναλώμ., Αθήνα 1999, σ. 254). -Εδώ απόσπασμα της Διήγησης Αλεξάνδρου μετά Σεμίραμης Βασίλισσας Συρίας, εκ του κώδικος νο. 197 της Μονής Βαρλαάμ των Μετεώρων, 17ου αι., όπου προσφωνούν οι άρχοντες της βασιλίσσης τον Αλέξανδρον μετά την επιτυχή του απόκριση στην βασίλισσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου