Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

για το κάλλος και τον καλλωπισμό ξανά


Θα μπορούσαμε, χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής να παραθέσουμε, εντελώς σχηματικά σειρά διαφορών και αντιθέσεων, μεταξύ αυτών των δύο μεγεθών. Το Κάλλος είναι μια δίψα αγάπης που συνοδεύεται από επίμονες απαρνήσεις· ο καλλωπισμός συνιστά μια τεχνική διαδικασία, που χρειάζεται μόνο χρηματική άνεση· το πρώτο ελευθερώνει, ο δεύτερος βασανίζει· το πρώτο μεταμορφώνει, ο δεύτερος παραμορφώνει· το πρώτο εικονίζει, ο δεύτερος μορφάζει· το πρώτο σώζει, ο δεύτερος εμπαίζει. Το πρώτο απαιτεί την άσκηση, ο δεύτερος εξαντλείται στην ηδονή· το πρώτο καλλιεργεί την πνευματική αίσθηση, ο δεύτερος εκτρέφει τις σαρκικές αισθήσεις· το πρώτο προσκαλεί προς θαυμασμό, ο δεύτερος προκαλεί προς ακολασία· το πρώτο υψώνει προς τον απαθή έρωτα, ο δεύτερος παρακινεί προς τον εμπαθή ερωτισμό· το πρώτο συνυφαίνεται με το δημιουργικό, ο δεύτερος προς το κατασκευασμένο· το πρώτο οδηγεί προς το αυθεντικό, το δεύτερο παραμένει επίπλαστο· το πρώτο είναι τέχνη του Θεού, ο δεύτερος είναι τεχνική του ανθρώπου· το πρώτο –το Κάλλος- ελκύει προς τον προσωπικό Θεό, ο δεύτερος –ο καλλωπισμός- εγκλείει στον αυτοθεοποιηθέντα, ή μάλλον αυτοειδωλοποιηθέντα, άνθρωπο.


π. Μιχαήλ Καρδαμάκης, Μαθητεία στην ομορφιά. Φιλοκαλικές δοκιμές (έκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2007, σσ. 193-194).

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι ηλίου φαεινότερο πως η πρεσβυτέρα είναι φανατική οπαδός του Hondos Center κι αυτό σας εξοργίζει.

kaita7katsikakia είπε...

Ωραία τα κείμενα,
σπιρτόζικο και το σχόλιο του ανώνυμου.

Στον Πλάτωνα πάντως, ωραίο, ορίζεται ως αυτό που γίνεται στην ώρα του.

πχ. ένα μήλο αν το φάς πριν ή μετά την ώρα του δεν θα είναι ωραίο ή
μια γυναίκα 60 ετών όταν νεανίζει δεν είναι ωραία κλπ.

Πάντως εκτός από τον τίτλο που έβαλε ο συγγραφέας στα ωραιότατα κείμενα, θα μπορούσε να βάλει
"Το κάλλος και ο κάλος" για να συνεχίσω προς το ύφος του ανώνυμου :)

χαιρετώ μετά από καιρό!

kaita7katsikakia είπε...

Πρώτα διάβασα τα σχόλα τούτου δω
του κειμένου και μετά της προηγούμενης ανάρτησης.

Εάν πρόκειται για τον ίδιο ανώνυμο, παίρνω πίσω τις φιλοφρονήσεις.

το θείο τραγί είπε...

Ανώνυμε, den exei presbyterra kardia mou. Ο ίδιος.

katsikakia μας, χαίρετε και πάλι. Τραγίς σας.

Υ.Γ. Πάντως εμένα ο Καρδαμάκης μ' αρέσει.