ΣΩ......Ουκούν ευξαμένω πρέπει τοίσδε πορεύεσθαι;
ΦΑΙ....Τί μήν;
ΣΩ......'Ω φίλε Παν τε και άλλοι όσοι τήδε θεοί, δοίητέ μοι καλώ γενέσθαι τάνδοθεν· έξωθεν δε όσα έχω, τοις εντός είναί μοι φίλια. Πλούσιον δε νομίζοιμι τον σοφόν·το δε χρυσού πλήθος είη μοι όσον μήτε φέρειν μήτε άγειν δύναιτ' άλλος ή ο σώφρων.
...........'Ετι άλλου του δεόμεθα, ω Φαίδρε; Εμοί μεν γαρ μετρίως ηύκται.
ΣΩ......Μα δεν πρέπει να προσευχηθούμε σ' αυτούς εδώ τους θεούς προτού φύγωμε;
ΦΑΙ....Πώς όχι;
ΣΩ......Αγαπητέ μου Πάνα και σεις οι άλλοι θεοί αυτού εδώ του τόπου, δώστε μου να γίνω όμορφος μέσα μου. Και όσα έχω έξωθέ μου να είναι φιλιωμένα με όσα έχω μέσα μου. Πλούσιος όμως να μού φαίνεται ο σοφός. Και χρυσού πλήθος νάχω όσο μήτε να σηκώση μήτε να βαστάξη ημπορεί επάνω του άλλος παρά ο φρόνιμος.
...........Χρειαζόμαστε τίποτε άλλο ακόμα, Φαίδρε μου; Γιατί εγώ δα κράτησα σωστό μέτρο στην προσευχή μου.
Πλάτωνος, Φαίδρος 279b-c
Ο Σωκράτης επίσης προσεύχεται στο 220c του Συμποσίου. Αλλά και στο τέλος του Φαίδωνα προβάλει ως τελευταία του επιθυμία να θυσιάσουν οι μαθητές του έναν κόκορα για την καλή ευόδωση της φυγής του.
1 σχόλιο:
:)
Δημοσίευση σχολίου