Η ησυχαστική προσευχή ως παραδόσιμη πρακτική της επιστροφής του νού εις το σώμα, διασώζει την ανθρώπινη ακεραιότητα σε μιά μεταμορφωτική προοπτική. Το επιτυγχάνει με την λεγόμενη ενοειδή συνέλιξιν, την κυκλική κίνησι του νού, η οποία και αποτελεί την «κρείττονα και ιδιαιτάτη» του ενέργεια, επειδή γυρνά στην καρδιά. Εξ ού και η τεχνική της ρυθμικής αναπνοής, του κυκλοτερούς σχηματισμού του σώματος, της προσηλώσεως των οφθαλμών εις το ομφάλιο κέντρο. Πρόκειται για θεραπεία ριζική, με μοναδικό περιεχόμενο την φύλαξι της Χάριτος, που δόθηκε στον άνθρωπο ως νούς ή ελευθερία της ψυχής.
Στέλιος Ράμφος, Ιλαρόν φώς του κόσμου (Το όραμα της αλήθειας από το πλατωνικό σπήλαιον στους ευρωπαίους φιλοσόφους των Νέων χρόνων και από εκεί αναδρομικά, στις Τριάδες υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά), [έκδ. Αρμός, σ. 293].
P.S. Για την "κυκλική κίνηση του νού", που αναφέρεται στο ως άνω χωρίο, πρβλ. τρία παλαιά ομόζυγα postάκια, i. κυκλικώς ωσάν στρόφαλoς, ii. κυκλοτερώς ωσάν στρόβιλος (plus), iii. και τότε ενούμεθα... (iii)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου