Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

οντολογικό θεμέλιο


(β) Η ελευθερία αναδεικνύεται σε οντολογικό θεμέλιο της πραγματικότητας και εκτοπίζει την ανάγκη από τη μεταφυσική της πρωτοκαθεδρία. Ο Θεός δημιουργεί εκ του μηδενός από αγάπη και με ελευθερία· η δημιουργία είναι καρπός της “βουλήσεως” του Θεού κι όχι της “φύσεώς” Του· καμιά “φύση” δεν ανάγκασε τον Θεό να δημιουργήσει, αλλά η ελεύθερη “βούλησή” Του τον ώθησε στην αγαπητική πρωτοβουλία της ποίησης νέων όντων· συνεπώς ο Θεός ούτε αναγκάζεται ούτε αναγκάζει, μόνο ελεύθερα ενεργεί δίνοντας στον άνθρωπο ένα και μοναδικό μέτρο για να μετρήσει την οντότητά του· κι αυτό το μέτρο λέγεται ελευθερία. Το ζωτικό αίτημα της κλασικής αρχαιότητας για ελευθερία ικανοποιείται από την εκκλησιαστική παράδοση χάρη στη διαμεσολάβηση της πατερικής θεολογίας.


Μάριος Μπέγζος, Το μέλλον του παρελθόντος (Αρμός 1993, σσ. 42-43. Πρβλ. σ. 115). Εδώ μία, η δεύτερη κατά τον συγγραφέα, επίπτωση της πατερικής προσωποκρατίας έναντι της ουσιοκρατικής μεταφυσικής του αρχαιοελληνισμού.


5 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

"δεν ελπίζω τίποτα
δε φοβάμαι τίποτα
είμαι λέφτερος"

με αναγκάζετε στα εισαγωγικά ή δεν είμαι σίγουρη

το θείο τραγί είπε...

Ας τό 'λεγε ο λεγάμενος και σε έναν άνθρωπο του πρώτου μετά Χριστόν αιώνα να δούμε τί συννενόηση θα λάβαινε.

Φαίδρα Φις είπε...

για τη συνεννόηση θα γινόταν,λέτε,ο καυγάς?
πείτε μου ότι είστε καλά,λείψατε μέρες...

το θείο τραγί είπε...

Μην αψηφάτε την άνοιξη...

Φαίδρα Φις είπε...

αλίμονο,αρρώστησα...