Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2007

μια πρoσωπική ιστoρία


Απόψε σα να γέρνει ωραία το φεγγαράκι πάνω από τις σκεπές. 'Ομως εγώ για άλλο πράμα θέλω να πώ.

Για τα εγκαύματα, που σε κάθε περίπτωση αποτελούν μιά προσωπική ιστορία. Δεν έχουν να κάνουν με τρέχοντα γεγονότα. 'Εφτιασα μιάν Ραψωδία από δαύτα και κατά καιρούς τα συλλογίζομαι. Είχα μάλιστα επιλέξει κάποτε, ως motto, μιάν αράδα του Λάμπρου Καμπερίδη, που κάπως τα έδενε όλα μαζί. 'Εγραφε τότε, ο Λ. Κ.:

Είχε επινοήσει μιά αβλαβή
ρομαντική πλοκή, όπου τα πρόσωπα που τη βίωναν
χάνονταν σε αναλύσεις των πράξεών τους
και σε διανοητικές εσωτερικότητες.

Μπορεί να μοιάζει άσχετο αλλά δεν είναι. Τούς δίνει αυτό που τούς έλειπε. Το είχα αλιεύσει από ένα του κείμενο, δημοσιευμένο πριν από πολλά χρόνια στη ΣΥΝΑΞΗ (τευχ. 32, σ. 101 κεξ.). Το κείμενο έφερε τον τίτλο: άθεος έρως. Μού άρεσε, μού είχε κάνει εντύπωση και το κράτησα.

Τα εγκαύματα είναι καμπόσα και πολλών ειδών. Είναι συναρμοσμένα σε τρίπτυχα, σειρές εικοσιτέσσερεις και βάλε. 'Αλλα φέρουν τίτλους και άλλα όχι. 'Αλλα συνοδεύονται από μικρές λεξούλες, άλλα από φράσεις αρχαίες της ελληνίδας φωνής που ταίριαξαν με το κυρίως σώμα ή στάθηκαν αφορμή για το πλάσιμό του. Κάθε έγκαυμα είναι συνήθως α', β' ή γ' βαθμού.

Το παροξύτονο στο προηγούμενο post που παίζει με την λατινική λέξη vespa είναι approvato, δηλαδή ανταποκρίνεται με κάθε λεξιλογική του αναδίπλωση στην πραγματικότητα. Ωστόσο το αφιέρωσα στον provato, πέρα για πέρα, για τον καλό και προσηνή του χαρακτήρα. Νομίζω πως είναι μία διαδικτυακή φυσιογνωμία που ξεχωρίζει για την ειλικρίνεια και την χαρά του Θεού.

Περιττό να αναφέρω πως έχω λατρεύσει τον ανεψιό του.


7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...Είχε επινοήσει μιά αβλαβή
ρομαντική πλοκή, όπου τα πρόσωπα που τη βίωναν
χάνονταν σε αναλύσεις των πράξεών τους
και σε διανοητικές εσωτερικότητες...

Χμμμ αυτό μου έκανε κλικ . Το κρατάω ως τροφή για σκέψη .
Ευχαριστώ .

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα
επειδή κοπιωδώς και ανεπιτυχώς αναζήτησα τρόπο ηλεκτρονικής επικοινωνίας μαζί σας μέσω του blog (δεν τυγχάνω εξπέρ της τεχνολογίας) είμαι υποχρεωμένος να καταχρασθώ τον φιλόξενο χώρο για ένα ’’επι προσωπικού’’ σχόλιο, εκτός θέματος, κλίματος και πνεύματος με τα τρέχοντα κείμενα σας. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την αυθόρμητη και ουσιαστική υποστήριξη που μου προσφέρατε με ένα εξαιρετικό κείμενο-συμβολισμό στις 17 Δεκεμβρίου. Δυστυχώς, το συγκεκριμένο σχόλιο υπέπεσε στην αντίληψή μου μόλις πριν λίγη ώρα και με μεγάλη χρονική υστέρηση. Παρόλα αυτά η ανάγκη της ευχαριστίας νομίζω ότι δεν γνωρίζει χρονικά όρια και περιορισμούς. Εύχομαι να συνεχιστεί με την ίδια επιτυχία η ήδη μακρά διαδικτυακή παρουσία σας...

Ανώνυμος είπε...

Μικρή διόρθωση: 10 Σεπτεμβρίου είναι η σωστή ημερομηνία του κειμένου...

Ανώνυμος είπε...

Τι έγινε; Που χάθηκες πάλι

Ανώνυμος είπε...

που είσαι φίλε; Η Μαριάννα σου γυρνάει στο ραδιόφωνο. Που είσαι να τη χαρείς;

Ανώνυμος είπε...

Μ που εχεις χαθεί τόσο καιρό

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους! είσαι καλα;