Τετάρτη 3 Αυγούστου 2005

Σχόλιο πεζό σε γλώσσα κατανοητή.


Γίνηκε λόγος για τους καθηγητάδες τις προάλλες σε δυό σελίδες.

Η μιά ήταν του συμπαθούς Ναυτίλου πού σ΄ άφηνε «κόκκαλο» με τις αποκαλύψεις τινός ανεκδιήγητου.

Ιδού μία σύγκριση: Σε ολοσέλιδη καταχώρηση της Καθημερινής, της 3ης Ιουλίου, τ.ε., δίδει συνέντευξη ο εξέχων καθηγητής κ. Δ. Τριχόπουλος. Ιατρός, ερευνητής στο Harvard.
Κι όμως! Ποιός το περίμενε!
Ανάμεσα στα κατεβατά των στηλών που αφορούσαν την ιατρική στη χώρα μας, ουχί άνευ συγκινήσεως, απαντήσαμε ίσως τον μελωδικότερο, πάντως τον πλέον φιλοσοφημένο και ρωμαλέο στίχο της σήμερον. Ικανόν να ζυγιστεί και στην μαθηματική γλώσσα των εμπειρικών επιστημών.
Ναί, στίχο. Καλά διαβάσατε. Ιδού:


‘Οτι είναι
από τη φύση της
εκθετική
η δύναμη
του θανάτου...


Μέσα στον καθημερινό λόγο ενός ανθρώπου, π’ αξίζει να σφίξει κανείς τα δυό του χέρια, που δεν κομπάζει όταν σού μιλά και που δεν απανθίζει σε μιά του ραδιοφωνική συνέντευξη όσα μαργαριτάρια ξεφούρνισε ο πρώτος την Μ. Παρασκευή φέτος, στο ραδιόφωνο του Σκάϊ, μιλώντας για το θέατρο.

Δυστυχώς η φρασούλα αυτή δεν περιέχεται στο απόσπασμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας.

Αυτά, για να διαλέγουμε ποιόν... να τιμούμε για το έργο του.
Υγιαίνετε!!!


Δεν υπάρχουν σχόλια: